czwartek, 25 października 2012

W kolejce do urzędu?

Burmistrz Brzegu, Wojciech Huczyński zrobił rzecz, na którą nie odważył się jeszcze żaden z samorządowców - nie otrzymując z budżetu państwa wystarczającej kwoty na zadania zlecone... ograniczył godziny pracy Urzędu Stanu Cywilnego. Teraz w Brzegu można załatwiać sprawy od 8 do 12, a mimo to gmina (jak donoszą media) i tak będzie musiała dopłacić ze swojego budżetu ok. 100 tys. zł.
Mogę się domyślać, jak wiele ta decyzja kosztowała Pana Burmistrza. Proszę pamiętać, że zadania zlecone gminom to te zadania, które jednocześnie są niezwykle ważne dla mieszkańców – wydawanie dowodów osobistych, formalności związane z zawarciem ślubu czy narodzinami dziecka, rejestrowanie samochodów itp. Podjęcie więc takiej decyzji z pewnością było dramatyczne, bo władze miast mają świadomość, że w większym stopniu zrobią na złość swoim mieszkańcom, niż ministrowi finansów. Jednocześnie ten przypadek pokazuje, że samorządy mówiące o swoich problemach finansowych nie żartują i w wielu przypadkach stoją już pod ścianą.
Skala tego samego problemu w Krakowie jest oczywiście nieporównywalnie większa. Do samych tylko etatów osób, które wykonują zadnia zlecone przez rząd, krakowianie dopłacą w tym roku blisko 14,5 mln zł! Nie tylko do etatów urzędników USC, ale też do tych, którzy obsługują wypłaty alimentów, zasiłków, zajmują się odszkodowaniami za tereny przechodzące na własność Skarbu Państwa itd... Oprócz tego dopłacamy do zasiłków, dożywiania, stypendiów szkolnych, do odszkodowań za drogi krajowe i wojewódzkie... Można by tak wymieniać jeszcze długo. O dopłacie do oświaty już nie będę Państwu pisał, bo wielokrotnie te kwoty w felietonach analizowałem.
Chcę Państwa uspokoić, nie zamierzam ograniczać godzin pracy ani USC, ani Wydziału Spraw Administracyjnych. Natomiast w gronie samorządowców być może warto się zastanowić nad wystąpieniem z roszczeniami wobec Skarbu Państwa. W sytuacji, gdy praktycznie wszystkim gminom brakuje pieniędzy na rzetelne wywiązywanie się z zadań własnych, coraz trudniej będzie przychodziło nam tolerowanie sytuacji, gdy musimy w pierwszej kolejności dokładać do zadań zleconych, które powinny mieć zapewnione w całości finansowanie z budżetu państwa.

wtorek, 16 października 2012

Jajko czy kura?

Niedawno miałem okazję przyjrzeć się z bliska budowie hali widowiskowo-sportowej w Czyżynach. Proszę mi wierzyć – ogrom gmachu zrobił na mnie wrażenie. Budowa jest na tyle zaawansowana, że bez trudu mogłem już wyobrazić sobie trybuny, które pomieszczą 15 tysięcy widzów. Drugiej tak wielkiej hali w Polsce jak dotąd nie ma.
Dzielę się Państwem moimi wrażeniami i satysfakcją, że na budowie hali roboty idą terminowo i bez żadnych komplikacji, nie bez powodu. To w tej chwili jedna z najważniejszych - obok budowy Centrum Kongresowego - inwestycji w Krakowie. Na obie te inwestycje Kraków czekał przez lata, obie były wskazywane jako jedne z najpotrzebniejszych w mieście, a teraz w końcu możemy patrzeć, jak rosną mury.
Wielu z Państwa ma mnie ochotę teraz zapytać, czy w tak trudnym dla Polski okresie stać nas na tego typu inwestycje. Dziennikarze wręcz pytają wprost – czy wiem, ile za te pieniądze można wybudować mieszkań komunalnych, wyremontować dróg, itd. Wiem doskonale i wiem również jak mieszkania i drogi są ważne. Problem w tym, że Kraków nie jest małą gminą. Wymaga się od nas znacznie więcej. Jesteśmy metropolią i mamy ambicję nie tylko nią pozostać w przyszłości, ale i rozwijać jej znaczenie. Dlatego musimy budować mieszkania i remontować chodniki, ale nie wolno nam zapominać o inwestycjach, które podnoszą prestiż miasta i mają znaczenie dla całego regionu. Wiem, powiedzą Państwo, że w kryzysie prestiż nie jest najważniejszy. Spójrzmy więc na to w sposób bardziej przyziemny. Zarówno hala widowiskowo-sportowa jak i Centrum Kongresowe wygenerują miejsca pracy (co akurat w kryzysie jest bezcenne). W pobliżu hali powstaną hotele – też będą potrzebowały pracowników. Jestem gotów się założyć, że wiele osób zdecyduje się na założenie swoich niewielkich firm, ponieważ wpadną na pomysł jak zarabiać na gościach przyjeżdżających do Krakowa na olbrzymi kongres czy targi. Pole dla ludzi przedsiębiorczych jest nieograniczone. W końcu skorzysta na tym budżet miasta, do którego wrócą udziały w podatku odprowadzanym przez przedsiębiorców, a ostatecznie wszyscy mieszkańcy Krakowa. Dlatego nikt mnie nie przekona, że warto poświęcić którąś z tych inwestycji, żeby zyskać pieniądze na niewątpliwie potrzebny remont drogi. To byłoby tak, jakbyśmy za cenę złotego jajka zrezygnowali ze znoszącej je kury.

piątek, 12 października 2012

Czekamy na szczegóły

W wystąpieniu premiera przede wszystkim dominowały kwestie związane z planowanymi wydatkami. Nie znalazłem tam deklaracji dotyczących zwiększenia dochodów budżetu państwa, by sfinansować te plany, a myślę, że to właśnie byłaby kwestia najbardziej interesująca, bo i decyzje - które w tej sprawie trzeba podjąć  - do popularnych nie należą. Moim zdaniem, zdecydowanie zabrakło także deklaracji w kwestii istotnych dla kraju reform:  reformy służby zdrowia, reformy wymiaru sprawiedliwości, czy  - najbardziej paląca kwestia z punktu widzenia samorządów – reformy finansów publicznych.
Cieszę się, że premier wymienił wśród ważnych inwestycji trasę S7 Kraków – Warszawa. Niepokoi mnie tylko fakt, że w perspektywie do roku 2015 premier nie mówił o jej budowie, a o ogłoszeniu przetargu na budowę.
Moją uwagę zwróciła także deklaracja sfinansowania budowy żłobków przez budżet państwa w wysokości 80 proc. i 50 mln więcej na ten cel w przyszłym roku. Otóż nie jest to nowość. Od 2011 roku funkcjonuje rządowy program  „Maluch”, który zakłada, że samorządy mogą otrzymać 70 proc. dofinansowania do budowy żłobka. Od dwóch lat również wiadomo, jaka kwota będzie w ramach tego programu dostępna w 2013 r. Natomiast chciałem zwrócić uwagę, że Kraków skorzystał z tego programu i był  jedną z nielicznych gmin w Polsce, która się na to zdecydowała. Dla samorządów nie jest problemem budowa żłobka, ale jego późniejsze utrzymanie i raczej tutaj oczekiwalibyśmy wsparcia państwa. Z budową poradzimy sobie sami. Podsumowując – trzymam kciuki, by jak najwięcej obietnic premierowi udało się spełnić, ale oceniać pomysły będę wtedy, gdy poznam szczegóły w zapisach ustaw i rozporządzeń.